Een hoeve, schitterend gelegen in het Limburgse landschap, gebouwd in een traditioneel- ambachtelijke bouwstijl met neo-classicistische kenmerken. De gevels zijn opgetrokken in handvorm baksteen in kruisverband met toevoegingen van hardsteen, zandsteen en gevelankers. Een hoeve van het gesloten type waarvan twee vleugels (stallen en schuur) in het verleden door brand zijn verwoest. Op de sluitsteen van de poortboog staat de inscriptie ‘J.H.M. M.J.W. 1869’ duidend op het echtpaar Jan Hendrik Meens en Maria Josepha Willems dat de hoeve liet bouwen.
De verbouwing van zowel het casco als het interieur met bijzondere aandacht voor het restaureren van de nog aanwezige, maar in slechte staat verkerende, monumentale bouwdelen.
Met minimale toevoegingen (o.a. gevelopeningen op de binnenhof) en aanpassingen (o.a. toepassing monumentenglas en dakisolatie) het gewenst wooncomfort bereiken.
De oorspronkelijke functies van de verschillende bouwdelen zijn behouden. Het voormalige woonhuis is verbouwd tot een woning met comfort van deze tijd, zonder dat hierbij de structuur is aangetast. Haaks op het woonhuis de uitbreiding waarin de sanitaire voorzieningen zijn ondergebracht.
Het poortgebouw en de achterliggende stalvleugel is met minimale toevoegingen verbouwd tot een multifunctionele werkplek.
Recente, niet monumentale bouwdelen zijn gesloopt. In het verleden aangebrachte wijzigingen zijn hersteld, zo zijn de dichtgemetselde raamopeningen in de zij- en achtergevel van het woonhuis heropend.
Om een ‘besloten’ binnenhof te krijgen, is haaks op het woonhuis een uitbouw gemaakt op de plek waar in het verleden ook bebouwing gestaan heeft. Hierdoor ontstaat tevens een schitterend zicht vanuit de woning op de binnenhof en het achtergelegen landschap.
