Dat in het Zuid-Limburgse plateaulandschap met zijn vele ingeslepen beekdalen al in de Romeinse tijd een bloeiende villacultuur ontstaat is met name in en om Heerlen zichtbaar. De beste plekken zijn de randen van de beekdalen, met een vloeiende overgang naar weilanden op de hellingen en akkerbouwterrein op de vlakke stukken.Elke adellijke behuizing is begonnen als boerderij, zo is Zuid-Limburg een streek van kastelen geworden. Na 1600 is te zien hoe de adel steeds rijker en machtiger werd, en zich meer en meer afkeert van het boerenbedrijf; ook fysiek, door het herenhuis los te koppelen van de hoeve. Uiteraard zijn er tal van tussenvormen, waarbij met name de kleine landadel in relatief bescheiden huizen leefde, al dan niet door een gracht omgeven. Dat geldt ook voor Huis De Dohm of De Doom.
De kelders hebben waarschijnlijk nog fundamenten uit de 14e eeuw. Historici gaan ervan uit dat het landgoed nog ouder moet zijn, zoals ook blijkt uit de naam, die afgeleid is van het Latijnse woord domus, dat huis betekent. In 1155 schenkt Willem van Wilré zeven bunders land te Welten aan de abdij Kloosterrade. In 1378 wordt het adellijke goed De Dohm genoemd als leengoed. In 1546 verkoopt Jan van Wilré Huis De Dohm aan Librecht van Hulsberg genaamd Schaloen. Kort na 1611 komt het kasteel in het bezit van de familie Schellart van Obbendorf. Het huis raakt in het rampjaar 1672 behoorlijk gehavend maar wordt met behoud van alle nog bruikbare restanten weer opgebouwd. Het huis, dat aanvankelijk helemaal bestaat uit vakwerk op een sokkel van Kunradersteen krijgt nu muren van mergel. Het muurwerk van baksteen is 18e eeuws. De boerderij van Huis De Dohm wordt in 1878 door brand verwoest en herbouwd. In de loop van de tijd verliest De Dohm zijn agrarische functie en dient zich grootschalige leegstand en verval aan.
Tijdens de ingrijpende restauratie van 1968 zijn vloeren en plafonds vervangen, nieuwe ruimtes gevormd, deuren en ramen vernieuwd, daken vervangen (wederom leidekking), stucwerk weggekapt en vervangen door modern pleisterwerk en is het huis voorzien van moderne gemakken uit die tijd.
Nu circa 50 jaar later is het interieur van het huis gedateerd en voldoet niet meer aan de huidige woonwensen ten aanzien van comfort en gebruik.
De huidige woonwensen zodanig inpassen dat de karakteristiek optimaal beleefbaar blijft en waar mogelijk nog wordt geoptimaliseerd. Naast de aandacht voor het behoud en versterken van de aanwezige monumentale onderdelen is verduurzaming ook een belangrijk aandachtspunt. Tevens is een restauratie- c.q. onderhoudsplan opgesteld voor het casco van het gebouw.
