Historie
Schweiberg is een van de kenmerkende gehuchten die in de late middeleeuwen vanuit de dan al bebouwde dalen, in dit geval langs de Geul, in ontginning genomen worden. De terreingesteldheid was niet ideaal door het stijgende landschap wat betekent dat er een lintbebouwing ontstond met daarachter telkens bescheiden percelen die aan alle kanten weer aflopen naar de dwarsdalen van de Geul. Daardoor kwamen de daar gebouwde boerderijen, op een enkele na, niet tot volle wasdom. De geringe exploitatiemogelijkheden werden nog verder uitgehold doordat als gevolg van erfdeling er een verdere versnippering plaatsvond waardoor relatief ingewikkelde plattegronden ontstonden. Het gebrek aan middelen om de bestaande gebouwen te vernieuwen leidde vervolgens tot een verdere verrommeling waarbij, zoals ook in het onderhavige complex zichtbaar is, matige constructies in vakwerk werden uitgevoerd die weliswaar schilderachtig ogen maar constructief weinig voorstellen.
Uitdagingen
Het rechter gedeelte van de hoeve, recent in eigendom verkregen door de huidige eigenaar, is in de afgelopen jaren meer en meer in verval geraakt en het is zaak het verval te stoppen en dit deel van het complex ook grondig aan te pakken.
Ontwerp
De vakwerkschuur aan de straatzijde wordt gerestaureerd. Het tussenlid en de herbouwde schuur uit de zeventiger jaren worden vervangen door passende nieuwbouw – gedeeltelijk in vakwerk -waarin de vernieuwde woning wordt gerealiseerd met maximaal uitzicht op het aangrenzende Geuldal. De voormalige binnenhof krijgt weer zijn oude vorm door de storende toevoegingen van trappartij en garage te amoveren. Ook de aangrenzende wei wordt weer in ere hersteld met maximaal aandacht voor het terugbrengen van oude en voor dit landschap zo karakteristieke landschapselementen .
